راز سر به مُهر (زلال)

داستانت خواندنی بود

بال تقدیـرت کمی چـرخاندنی بود

کاش راز سر به مُهرت را جهان آگاه می گشت

گوشه ای از طالعت گریاندنی بود

خون دل افشاندنی بود

ای رفیق! افسوس،افسوس

گشته ای هرچند بر این تشنه، محسوس

روزگـــارم  بس خـراب است  و  زمـانـم  بـس گل آلود

امتـحـانـها  سخت و جـانـهـا  بـاز  مأیوس

در حضـوری پُـر  ز سالــوس

حکم کن باشم تو را گوش!

ای کـه نـوشانوش داری باده بر دوش!

سایه ات بالای سر هست و  وجودت  مخفی از دید

عالمت پُر آتش و خود سخت خاموش

هـر که دنبـال تـو مدهوش

در طلوع  عشق مرموز

گشته تا روزم پر از سوز و شبم روز،

کـو بـه کـو ، دربنـد در بنـد  و  خیـابـان  تــا  خیـابـان

بـاز جاری هستمت گرم و جگر سوز

بـا درونـی آتـش افــروز