رند خمخانه

اي جانِ من ،جانان من، اي قبله و ايمان من
آرامشي بر جان من، يارا توئي سامان من
 
زيبا چو يک حور وپري ، جانا مَلَک يا بشري؟
منير چون قرص قمري ، روشن کني ايوان من
 
شيرين چو يک افسانه اي، هم ساقي هم پيمانه اي
تو رند آن خُمخانه اي ، باشد که باشي آنِ من
 
در چشم من عشوه گري ، دلداده اي يا دلبري ؟،
بر روي خود کن نظري ، تا رحم کني بر جان من
 
يک شب چو من درويش شو، يا با رقيب بي خويش شو
بر چهر غمها ريش شو ، تا خود شوي درمان من
 
تيغ بر دل "هاوار"زن، زين زخمها بسيار زن
در شهر بيا و جار زن : کين دل شده ويرانِ من