آدما

روي اين زمين خاكي آدما همه يه جورن/
همشون باهم غريبن همه از همديگه دورن/

هركدوم دنبال كاري وقتي واسه تو ندارن/
تووي روزگار تاريك روزگاري نو ندارن/

تووي هر ثانيه ي شهر آدما تاريك و تارن/
ديگه از زندگي خستن ولي چاره اي ندارن/

نمي تونن كه بخندن خنده رو صورتشون نيست/
اين تبسم روي لبها گاهي اجبار گاهي واهيست/

گريه هاشون توو دلاشون حبس و جاري نميشه /
آخه تا كي سيلي ما سرخه باز مثل هميشه/

روزگارشون چه تلخه ديگه شيريني ندارن/
پر بغضن پره گريه مثل ابراي بهارن/

تووي هر ثانيه ي شهر آدما تاريك و تارن/
ديگه از زندگي خستن ولي چاره اي ندارن/

واسه ي يه لحظه شادي حاضرن كه بميرن /
برن و از باغ دنيا اون گل مرگو بچينن/

آرسين26/11/94