عرش من دامن زیبای شما گاهی که

درود بر شما، زیبا و گیرا سروده اید

عذر میخوام که جسارت میکنم:
ردیف های اصطلاحا ارتباطی( که ، و ، تا ، به ) با زبان و طرز بیان کلاسیک همخوانی ندارند و از زیبای اثر میکاهند... این قبیل ردیف ها صرفا در اشعار پست مدرن با آن موضوعات و نحوه ی بیان خاصش، به مذاق شنونده خوش میاید:

زل می زنم با گریه در لیوان آبی که…
حل می شوم توی سؤال بی جوابی که…

یا

بر روی دُور ِ تند ، نُه سال ِ تمامی که...
از خواب هایت میپرم از پشت بامی که...

در هر دو ( که ) هماهنگ با موضوع و نگرش حاکم بر شعر به کار رفته و کاملا معنای ( گفتن یا نگفتن بقیه حرفم مهم نیست که) را میتوان از آن برداشت کرد.

نکته ی دیگر هم اینکه این قبیل ردیف ها به دلایل محتوایی فقط در مثنوی به کار میرود...

با آرزوی توفیق جنابعالی