جـیــم تا نـــونِ جهـــان مـن تویـی
الـفِ قـامتِ یـار، قـائم بـه جهـان مـن تویـی
و مــرزِ جغرافیــایِ تـنِ تــوست
اَرضِ مـوعـــودِ تـنـم
بِتـازم بـر آن !
بِنـازم بـر آن ...
به نَـرمینـه یِ سَــرَانگُـــشـتـانِ در سَـیـَلانـم
به پیـمایـشِ راهِ ابـریشـم در فَـقَـراتَـت
از چـیـــــن تا مـدیـتـرانـه
رامِـشــانه خـاموشـم و میـسـوزم و شـهوتـنـاکـم
ای که بنـازم بـر آن ...
مـنـفـرد رهـرویِ ایـن ره خـودمم
تاجــری که سودایــم
تمنّــایِ خـود
به قـیـمـتِ وصــلِ هـر دو تنـســـت ...
و تـو از کجـا بدانـی صَـــنَـمَـم
که فـرهـمـنـدیِ این نــــگارِ تـو
طـعـنـه بـر هرچه جمیلســت وُ جمـالســت وُ کمـال !
چو سـالیـانیـسـت حتـی میــکِل آنـــژ
نـــــگارِ تـو را که هیــچ
در پِــیِ خـلقِ این سَــرَانگُــشتانِ در سَـیَـلان
میغُــرّد "الف" مـن نتـوانم نتـــوانم نتــــــوان !
.
.
.
به نگارم که چو دریاست؛ هرچه مینوشم از او، تشنه تر میگردم!
بسیار زیبا و جالب بود