شب های بی رمق

از تمام شب های بی رمق
از منجلاب های پر هیاهو
می گذرم
تا
ضروری ترین
واژه ی بیداری را
بر پیشانی این کاغذهای خاموش
بنگارم
این عصر ناهمگن
فریادهای گم کرده ای دارد
تا از تمام
کوچه های سکوت
تاخت کند
در خود تکانی می دهم
من همه ی این موزائیک های هندسی را
با گام هایی
خسته تر از تبسم باران
طی خواهم کرد
شاید
در رواق این تنهایی معلق
این گام های خسته
اندکی فریاد
خفته باشد