خوشه های نارس خیال

چشمانم
خوشه ای نارس خیال
می چیدند
میان خنده های پر فریب باد
و رقص نگاه قاصدک
ساحل روز
تنش از هجوم ماسه هایی خیس و نمناک
مزین
خیره گشته بود
به گام هایی گریزان از پیله ی گرم تابستان
و آن سایه های لرزان و معیوب
که بر فراز آسمان خستگی هایم
پرواز می کردند
وحشت من
از تصور سیمانی جدول هایی صف کشیدند
و انبوه گرد و خاک است
ناگهان
تنفس ماشین ها
و درختانی که به جنگل سبز فراموش شده می نگرند
من گریختم
و گریختم
به خاکستریت فردای معصوم