سکوت یک زن شاعر

و عشق..ثروت و میراث مانده از ازل است

و شاعری که گرفتار سخت این عمل است..

به احترام تو باید سکوت میکردم

سکوت یک زن شاعر همیشه یک غزل است..

نخواستم که غزل را کلیشه ای بکنم

ولی به یاد تو و بوسه ها لبم عسل است..

دوباره زلزله آمد..دوباره آوارم

چرا میان من و تو همیشه یک گسل است..

چه خوب وا زده ای از سرت مرا اینبار

تو منصفانه ببین و بگو..چه بی علل است؟؟!!

خدا کند که گرفتار واژه ها بشوم

که این دعای پر از خیر و یک بغل امل است..

غزل شوم که تو شاید بخوانیم.. گاهی

دلت اسیر غزل های ناب و بی مثل است..

و باز میگذریم از هم و همین خوب است

که بین من و تو و فکرهایمان جدل است..

مهم که نیست..فقط اتفاق بود افتاد

دلی شکسته که در انتهای یک غزل است....

#میناا عباسی..