عاشقان

عاشقان قطع یقین باعث هر بارانند
شاید از گوشه ی ابری کمکی گریانند

وقت باران که زمین نم نمکی نم زده است
حرف یار و قدم و حادثه را میدانند

تپش ابر که زیبا نُت موسیقا شد
روی بازوی هم و شانه ی هم مهمانند

کوچه پس کوچه ی تاریک و شب مهتابی
پر و پا قرص ترین شب زده ی طهرانند

آه ! خوش باورم و طعنه به باران زده ام
عاشقانند که مرموزترین دیوانند

بااحترام
مصطفی پایمرد