غم ِ بی حساب

سینه ام پُرشده ازغصه یِ بی حدّوحساب
زِکِه پرســــم که دهــد برمنِ غمـــدیده جواب
هرکه بامشکل وباکارِخودش مشغول است
غصه دردوره یِ ما واقعـــه ای معمول است
هر که را می نگــــرم چـــاره یِ دردی جوید
چشمِ پُراشک شـــــده ٬ازدلِ ســـــردی گوید
این همه رنج وعـذابی که شده قسمتِ ما
دردهائی که نمـــــودند فـــــــــزون ٬زحمتِ ما
زِکجـــــا آمــــــده و بهــــرِ چه اعمــــــالی هست
نکند سیـــنهْ زِ ایمـــــانِ خـــــــدا خــالی هست
نکند حقِ یتیــــمی به دل و گــــــردنِ ماست
یافرامــــوش شده واقعه یِ مــُردنِ ماست
نکندمالِ حــــــرامی شده مخلــــوط به مال
وایِ من گر ندهدحضــرتِ بخشنده مجال
کَم فروشی نکند عــادتِ مَردُم شده است
یا که جو ٬جایگــزینِ گُلِ گندم شده است
گرچو حـــامی نشـدی پُر ٬ تو زِنیرنگ وریا
کُـــن توســـــــــل زِ تَهِ قـــلب به درگاهِ خـــــــــدا