یک آسمان هدیه کنم

آمدم بر سر کویت تا به تو تکیه کنم

سر به بالینت گذارم اشک را هدیه کنم;

لحظه ای چند بر این عشق ببالم بر خود

 چشم در چشم تو خیره ،ساعتی گریه کنم

صد افسوس از من گریزانی و من هم درعوض

یاد شیرین تو را با خویش، همسایه کنم

بارالها از چه رو یارم نداند حالِ بارانی من

هر سحر از بهر مرگ  عشق خود مویه کنم

من دو دستِ خود بکوبم بر سرِ سجاده ام

حاجتِ خود را بگویم، نذِر یک آیه کنم

گوش کن دردِ دلم ،رحمی بکن بر آرزو

بهر برگشتت گلم یک آسمان هدیه کنم

آرزو(باران)

سروران گرامی بنده غزلسرا نیستم .کاستی هایم را ببخشید.