خالق صمد

ستارگان همه در آسمان عدد کردم
میان آنهمه مالِ ترا رصد کردم

ز راه دور یکی بوسه من زدم آنرا
گمان کنم که خودم را بلند قد کردم

تا صبح فجر مرا عشقبازی با آن بود
با آن ستاره ی نزدیک تو حسد کردم

بدون رخصت تو با ستاره ات سر شد
قبول میکنم این را که کار بد کردم

برای آنکه در آن آسمان چون دریا
ستاره ام برسد با تو، جزر و مد کردم

تو چون کتاب غزل پیش چشم من بودی
غزل هر آنچه مرا بود پس لگد کردم

شکایت از تو نکردم به پیش خالق خویش
دعا برای تو با خالق صمد کردم