دلشکسته

بانوی من
بوی مهر و وفا داشت دلنوشته های من
نواهای قلبم بود با روحی سرخ
که جاری می شدند بر دفتر عشقت
تا نشانت دهم عمق احساسم را
ولی باید میدانستم قلبی که شکست دیگر خریدار ندارد
هرکس به بهانه همدردی
برای آرامش روح آشفته اش
تکه ای از آن را بر می دارد
و تو چه ساده مسیری از خیابان را
در جستجوی قلبت با هر یک قدم میزنی
و چه درد آورست وقتی میفهمی
هیچکس برایت او نمی شود
به عقب بر میگردی
ابتدای خیابان
آخر مسیر با او بودن
جایی که قلبت را شکست
حالا خود تنها ایستاده ای
با سینه ای خالی از تپش
و چه شوم است نگاه های زنان و مردان هوس ران
در پس این خیابان
گویی به انتظار شکاری نو نشسته اند
اینجاست که میفهمی
عشق را نباید قربانی هر سلامی کرد ...

#رضا_صفائی