وصال یار (اثری از سید محمد علی اردهالی)شعر مهدویت

یک   عمر به   دل   دادگی    یار      نشستیم                      

افسوس  و        دریغا   به  وصالش  نرسیدیم

هر جمعه به   سر شد  به هلال  رخ   ماهش                    

هیهات  بجز     حسرت   و   زاری   نچشیدیم 

عمری   به  صفای     گل   نرگس  چو هزاریم

دردایره عشق مگر منتظران را نظری  نیست                   

ما     را   نظری  کن      که   گرفتار    سرابیم 

این  برکه ی بی أب    نه جولان گه  ما  هست                 

ما     ماهی    دریای    فرج    تشنه ی   أبیم 

ما چشم  نداریم بجز در گه    پر فیض   ربوبی                  

یا رب  فرجی  کن  که      بسی غرق  گناهیم

ما منتظر مقدم  یار و      قدمش   منتظر   ما                 

من  در عجبم    تا   به  کجا  در      تب و تابیم 

یا  رب  مددی  کن    که  این    عشق   نمیرد                  

گر عشق   بمیرد   همه      در   دام   فناییم

ما  در چه     مرامیم    نه  اینیم     و نه  أنیم

یاران،   بخودأییم    و نگاهی       بخود   أریم                  

این  وصل  نشاید که  تا ما،   من  و     ماییم