افسون آغوش

پریشانش مکن مو را که من محتاج آغوش توام    

                                     با عشوه از پیشم مرو حالا که مدهوش توام

افسون چشم مست تو دل را کند سرمست تو

                                         آتش زدی برسینه ام محتاج خاموش توام

آهسته درگوشم مخوان از عشق و از دلدادگی          

                                        نجوای جادویم مکن از پا به سر گوش توام

فرمان بده اندردلم تا جان سپارد دست تو

                                        ازمن هرآن خواهی بگو لب برلب نوش توام

بیرون زعالم گشته و از خود رها غرق جنون            

                                     بی خود زخویش و بی خبر حالا فراموش توام

اول دلم را برده ای جانرا که اکنون برده ای

                                حالاکه بردی جان و دل مدهوش وبی هوش توام

گرمای آغوش تووگرمای آتشدان من

                                     آتش زدی برجان و دل سوزان و در جوش توام

                                                                                            غمین