رویای باران

کاش بلندای نگاهت به اندازه ای بود

که وقتی به پایانت می رسیدم

بر گونه خورشید بوسه میزدم

با تو در آغوش ابر

بر آدمیان زمین لبخند میزدم

  بر حلقه زحل  می چرخیدم

تا بیاموزم که چگونه بگردم به دور مهربانیهایت.

من آن آدم مطرودم

-آدم عاشق-

که به چیدن سیب تو حریصم به وفور

همان باران عشقم که در پشت پنجره چشمان تو

به انتظار ورودی انتحاری

دمی سیلاب شوم بر تیله  دیده ات-

-- جاری شوم گرم بر روی  ماهرخت--

و بچشم طعم شراب ناب بوسه ات

- مست شوم -

کاش با چشمان خمارت  خواب میدیدم

و در رویای تو بر بالهای شاپرک پیراهنت

تلنگر پرواز میزدم

,و تو زیبا ومسرور از این رویا

روزت را آغاز می کردی

من!

خرسند با عطر پروانه ات

برایت می سوختم

حال من خوب است شاید!

رویای زیبایی بود رویای شاپرک پیراهن تو!

آرزو(باران)