سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

شنبه 3 آذر 1403
    22 جمادى الأولى 1446
      Saturday 23 Nov 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        شنبه ۳ آذر

        جواب نیکی ( اول)

        شعری از

        عباس زارع میرک آبادی

        از دفتر حدیث حکمت نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۱۳ تير ۱۳۹۴ ۱۰:۰۲ شماره ثبت ۳۸۴۴۸
          بازدید : ۳۴۳   |    نظرات : ۲۵

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر عباس زارع میرک آبادی

        جواب نيكي( اول)
        رهگذر  از  راه  صحرا  مي گذشت           
                  پس  صدايي  آمد  از  پهناي  دشت
        كو همي  مي گفت  با  حال    خراب          
                  رحم  بر  مخلوق  حق  باشد  ثواب
        با  شتاب  آمد  به  سوي  آن  صدا           
                 تا  ببيند  كيست  آن صاحب  صدا
        ناگهان ديد ش صدا  از آتش   است          
                  از  درون  هيمه ايي  پرآتش است
        چون  نگاه  خويش  در  آتش  نمود           
                  ديد  ماري  حلقه در يك ظرف بود
        مار بودي  حلقه  پيچا  پيچ،   سخت           
                 حبس بودي اندرون آن شور بخت
        چون  نگاهش  سوي  او   افتاد  مار          
                  اشك  ريزان  شد طلب با حال زار
        رهگذر  چون  حال  او  اينگونه ديد            
                 سوز  دل  بر  حال  وي  آمد پديد
        دست در آتش نمود و  سوخت آن             
                 زندگي بر  جان  ماري دوخت آن
        چون برون گرديد مار از حال زار            
                   رهگذر راهي شد و شد سوي كار
        پس  صدا  آمد  ز  مار  اي رهگذر         
                    هيچ خواهي سهم خود در اين گذر
        رهگذر  گفتا  كه سهمم چيست يار            
                  گفت  باشد  سهم  ياري،  نيش مار
        رهگذر شد  در  تعجب  زين سخن           
                    از  تعجب  خشك  گرديدش دهن
        گفت باشد اين چنين رسمي  محال         
                      نیش ماری کی مرا  باشد حلال
        رسم  شيطاني  بود  اين  رسم شر            
                   اين  چنين  دنيا  بگردد  پر  ز شر
        مار  گفتا  رسم  ما  اين  است  اين          
                    گر  بخواهي مي توان پرسيد زين
        در جدل بين دو كس  گر اين چنين           
                   بهتر  آن   باشد  بپرسي  راه  دين
        پس  گذر  بودش به  ره يك گاو نر          
                    مار پرسيدش  ز خير و جاي  شر
        ترس  نيش  از مار كردش بنده  او          
                    گفت،  حق باشد به مار و رسم او
        اين  چنين  حق، گاه سوي زورشد          
                    ترسِ از نيش  آمد و حق دور شد
        گاه ترس از  زور  مي گويد سخن          
                     در  طمع   گاه   دگر  گوید  سخن
        مار   گفتا  رهگذر،   دستت   بيار           
                    تا  ببوسد  دست  خيرت، نيش مار
        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        میر حسین سعیدی

        شرابی پر است از صواب سرودی گوارا و ناب ااا مرامت همه حُسن خُلق و پاداش تو صد ثواب
        نادر امینی (امین)

        یکی از بزرگان اهل شعر درودی فرستاد برمن از روی مهر نبودم لایق حمو ثنای بندگان بباشم حقیری زشرمندگان سرودم تا که سنجم عهد خویش به اشک یتیمان پای افتاده پیش نه من آن نیک سرشتم در این روزگار ولی من کجا وسعدی روشن فکار کنون من درودی فرستم مریم که عادل بود کنیه اش چو عادل هماره بود با همه بنیه اش
        مدینه ولی زاده جوشقان

        تو ای آن که در قلب و روح منی اا خداوند حکمت خدای غنی اا به اطراف خود هم نگاهی بکن اا بتابان بر این سر زمین روشنی مدینه ولی زاده ی
        مریم عادلی

        درود برشما شاعر نیک سرشتتتت کاش دنیااز فکرتان مینوشت
        نادر امینی (امین)

        مرده آن است که نامش به نکویی نبرند ورنه هرمرد تبهکار به جهان زنده بود لیک مرد فداکار فلکی زنده کند دست دردست فقیران دهد و خرج یتیمان بکند این چنین که رسم خردی درجهان زنده بود پیش یزدان همه از فقر وغنیآن برازنده بود نه ستم بیند و نه ستمکار بود عاقبت در پی عقبی رود پا زدنیا بکشد

        کاربران اشتراک دار

        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        3