روضه ی رضوان بیامد بار دیگر بر زمین
سفره ی حق را کنار چشمه ی کوثر ببین
مهر گیسو می کشاند بر سر ارض و سما
تا رباید اندکی از خوان رب ذوالیمین
ضامن عاصی و عارف صیقل دلهای تار
ماه پاکی از گناه و دیدن خلد برین
آسمان آیینه ی دلهای عشاق خداست
ابر رحمت می برد دل سوی رب العالمین
نکهت ریحان و نرگس پر شده با یاد دوست
آیه های روشن قرآن به هر جا پر طنین
مسجد و صحن حرم لبریز ذکر و وصف اوست
روسیاهان رهش با چشم پر اشک و حزین
ای خدایی که یکی هستی و جز تو نیست غیر
تا ابد باشی الهی با دل ما همنشین
هاتف از لاهوت ربانی زند بانگ رحیل
توشه بر گیرید کین راهیست دشوار و وزین
پند پیران طریقت گوش بسپار و شتاب
در ره مقصود و پیغام رسول مرسلین
ای که دستانت پر است از نعمت خوان خدا
اندکی انفاق کن مانند شیر مومنین
کشتی امنی نشین و چنگ زن حبل نجات
این صراط مستقیم است و صراط متقین
زیور دنیا کجا شد زیور باقی بجوی
خلق و خویت را نکو کن چون رسول مسلمین
گر تو اخلاص عمل خواهی علی مرتضی
بهترین الگوست از او جوی راه مومنین
نصرت از معبود خواه و دیو نفست را بکش
تا بیابی قدر و منزل در مقام راسخین
دل بدست آور که آن باشد سرای کردگار
دل چو آزردی نباشی در میان خاضعین
روزه از لب گیر و گوش و چشم و پاو دست خویش
روزه دار واقعی این باشد و از صادقین
وای از آن روزی که بر پا گردد آن روز هراس
روز فصل مومنین و «مالهم من ناصرین »*
سر حق آنگه شود روشن برای مسلمین
دل بشویند از گناهان تا به روز اربعین
*آیه ی 29 سوره ی روم «هیچ یار و یاوری نخواهد بود »
قسمتی از یک قصیده با قدمتی بیست ساله