نسک آبی باران

سلام بانو
لفتش نمی‌دهم
بی هیچ اضافات و افاضات
آنچه حسّیدم را به سادگی می‌گویم:

رویایی که می‌رقصد... با آهی که هم‌آواز هر واژه شده؛ می‌رقصد با نغمه‌ای که از اعماق یک بند بر‌می‌خیزد و در بی‌کرانه‌های بندی دیگر پراکنده می‌شود. رویای «سمیرامیس» که بیشتر از یک نام، یک حضور، احساسی حاضرست در هر خط و هر تصویر... احساسی که می‌رقصد رویا را... و «سمیرا» را...

درود بانو زیبا سرودید

درودبر شما

درودتان شاعر بانو استاد ارجمند بانو دکتر طالب زاده فرهیخته گرانمهر🌸✨👏🌿🌹

بسیار زیبا ،دلکش،پر مغز،قلمتان هماره در مدار نگارش ارجمند🌹🌿🌿👏🌸🌸🤞💐🌼🌼🥂🥂

ستون های سرد بابل
لمس موعود دستانش بود،،
"سمیرامیس "

و
اشکــــ ، گونه های
هفتگانه ی دریـــا...

شریان برف در سماع

و شب مردمکهایش ...
سرودند:
شراب پسح،،،
سمیــــــرا .


رمه های بیشکیب نور بود
تندیس رویــــــــــایی،
گداخته
در زخم تابوت های تریوله
صبــور ،،،سمیرا...

نسک آبــــی بـــاران بود
سی
لا
لای نینــــــــوا،،،
سمیــــــــــــــرا



بزم
بوته های برنجی باختر ،،میوزید
گرم
گلهای بگونیا

او،،
سوگندی مستتر،،

از جهانی دیگر
من
سپیــــــــد جنبشی احمر

در کران تالابی مه افگار

موج نهم،،
تکرار در تکرار
.......
آفاقزار گس، کبود بود
اسطورگان خسته،
با
غازهای وحشی
در سکوتی پراواز...
سوگند سالهایی خاموش

.
.
.
یادگار سرخ برجیــــــــــس
"سمیرامیـــــــــس"


🥂🌼💐🤞🌸👏🌿🌹✨✍️☝️☄️🍻🍃🙏🙏🙏☄️☄️☄️☄️☄️☄️

درود بیکران بانو طالب زاده
بسیار ارزشمند و فاخر