نامه ی منظوم

اشاره

حتما دوستان انتظار حقی داشتند تا شعر اخوانیه ی مرا قبل از اخوانیه ی جوابیه ی استادفقید «عمران صلاحی» بخوانند.حقیقت این است که من نمی خواستم اخوانیه ی خود را -که در آن به مسائلی شخصی و خصوصی اشاره شده بود- درج کنم ؛ اما بعد دیدم وجه خوبی ندارد که من اخوانیه ام را منتشر نکنم ، این بود که با ویرایش کلی و حذف ابیاتی اکنون آن را به شما عزیزان تقدیم می کنم.این نکته را هم بگویم که در اخوانیه ی من-که بعدها به آن افزوده شد و از حالت فی البداهه در آمد- در ابیاتی به انتشار کتابهایم اشاره شده که با معرفی «عمران» به چند ناشر صورت گیرد.استاد «عمران» ذیل اخوانیه ی خود در چند جمله ی منثور به مسائل حقی اشاره فرمود که من حرف و تقاضایم را پس گرفتم....حالا اگر حضرت سیدالرئیس ملحق (ادام الله توفیقه)شعر اخوانیه ی استاد «عمران» را در ادامه ی اخوانیه ی من بار دیگر آوردند فبها ؛ والّا فلا....اینکه من نیاوردم به دلیل نابلدی ام است که در فضای مجازی خیلی کارها را بلد نیستم.اگر می خواستم بیاورم مجبور بودم بیت تا بیت همه را تایپ کنم که خسته ام می کرد....

_______________________________

*یکی در جلوی خانه اش نشسته بود و در مقابلش توده ای خاکستر و پشم میش و موی بز قرار داشت.از او پرسیدند با اینها می خواهی چه کار کنی؟گفت:می خواهم عنِ مصنوعی سگ بسازم!!گفتند:آخر پدر نیامرزیده!آن نجاست ، طبیعی اش چه ارزشی دارد که تو می خواهی مصنوعی اش را بسازی؟...البته در مثل مناقشه نیست.