قایق خیال

فردا زودتر از غروب میزنم به دریا و
خواهم انداخت به آب کابوس زندگی را
دور میشوم از خشکی و
دست تکان خواهم داد برای ساحل نشینان و
با رویایی شیرین
سوار بر قایقی پر از آزادی و خیال
پاروزنان گم میشوم و
سفر خواهم کرد به دور دست ها
به آنجا که نباشد صدای
ناله ماهیگیران زندگی غرق شده و
ساحل بوی ماهی های مرده ندهد
و دیگر
صدای شادی بچه های کار
شلوغ کند زمین را و
آواز پرندگان بهاری
نوازش کند گوش های منتظر را
من سفر خواهم کرد
تا پایان خیال
به آنجا که شاید
بهشت با فرشته هایش  
میزبان بنده ای فراری از زمین سرد باشد ..
شاعر : عبدالله خسروی (پسرزاگرس)