بستر دریا در جام حباب

 بسترِدریا به جامِ یک حباب افتاده  است            
        صورتِ خورشیددریک قطره آب افتاده است
                                                                                                                                             شمع روشن کرده تا پیداکند  خورشید را          
             آنکه  چشمانش حجاب آفتاب افتاده است
               
      بینها یت صفر دا رد   دفترتصو یر   ما                 
                            از نبودِ قامتِ  یک  بی حساب   افتاده  است
           
   هرکسی از رویشِ وآب  ادب بی محتواست         
                           گر چه از دریا برآید در سراب افتاده است
                  
جز منیّت چیست  نقشِ آدمستان   شما            
                      این،سئوا ل من همیشه بی جوا ب افتاده است
       
 دل که صد خورشید دارد آسمانش، سینه اش         
                         در پی تصویرِ ماهِ رویِ  آب  ا فتا ده  است
   
چند  باید گفت  در دامِ  خیال  افتاد گان            
                        نیمه ی انسا نی  من  بی شراب  افتاده است