ای وای (غزل)

عمري  گذشت  و راز  نگارم  عيان  نشد

وز  بار ِ محنتش  دل  من  شادمـان   نشد

واعظ   شكست  جام مــرا  با  يكي دو پند

چيزي  ز ساده لوحي ام عايد به جان نشد

بس مدّعــي  به  مكتب ِ گلپروري  شتافت

امّا  يكـــــي   به  خاطر حق  باغبان  نشد

ياران  همه  درعشق ِ فنا  ضجّه هـا  زدند

دردا  يكــي  براي بقاء  نوحه خوان  نشد

آمـد  فرشته  بهر ِ دعا   دل  به  خاك  داد

گــردش كنان   مسافـر ِ هفتْ آسمان  نشد

افسوس  كان  رفيق ِ پُر از  درد ِ  روزگار

با قطره اي نشست و به  دريا  روان نشد

نا محرمــــي  به  ساز ريا  كـــرد  رقصها

يكــدم  بدسـت  خلـق  خـدا   امتحان   نشد

دنيا   پُراز  حسادت  و عالم   پُر از غرور

اي واي  ازين  زمان كه مرا مهربان نشد

دادا  كـه  غـم  گـرفت  دل عـاشقان  ولــي

چون  يار من كسي به جهان نا گران نشد