مدیریت محترم سایت و دوستان و اساتید گرامی سلام
به دلیل در گذشت پدر بزرگوارم مدتی غایب بودم که بدین وسیله از تمامی دوستان و اساتید پوزش می طلبم .
مثنوی فوق را به مناسبت هفته ی قزوین سروده ام که تقدیمتان می کنم.
گر رســــیدی شهــــــر قزوین، شهر پاک
شهـــــــر شـــــیران دلیر بـــــی پـــــــلاک
شهـــــــر بابایـــــی، رجـــــایی ، رادهــــا
بــــــو ترابـــــــی مظهــــــر فریـــــــاد ها
مــــــیر عـــــماد آن مـظهـــــــر آزادگــی
یـــــــا عبیــــــد آن مایــــه ی بالنـــــدگی
گردشـــــی در شـــــهر و بــــــازار وزیر
بنگــــــــــــری آثــــــــار مـــــــردان کبیر
یا که ســـعد الســـلطنه بی حرف و چون
گردشــــی در بـــــاغ و کـــــاخ چلستون
رو مـــــــزار پـــــاک آن چـــــــهار انبیا
غرق نور اســــت و شمـــــیم کبـــــــریا
یا بــــــــرو ای دوســــــت در گــنبددراز
پرچـــم علـمــــش بســـــی در اهـــــتزاز
آن که در خـــاک است او مستوفی است
عــــــالم علم فـــــــــن جــــــغرافی است
مسجـــــد زیـــــبای شـــــهر مـــــا عتیق
همچو ســـــروی استوار است ای رفیق
یا قـــــــجر حـــــمام بــــــا آن پــــــلکان
گویــی تطــــــهیرت کنــــــد در آن مکان
شهر زاهـــــد های شـــــب بـــــــیدار ها
یا که شــــــــهر نـــــــاب آب انــــبار ها
یا اوان دریــــاچــــــه ی رویـــــایــــیش
قلــــــعه ی صـــــبّاح بــــــا زیـــــباییش
می بـــــــرد هوش از سرت ای هوشیار
می کــنی هــــــر روزیـــــاد ایـن دیــــار
بعد از آن دیــــــگر نــــــخواهی کند دل
یا کنــــــی فـــــکرش ز ذهنت مضمحل
دوست داری بـــــاز برگــردی به شهر
گوییا قــــــزوین نــــگین بـــــوم و دهر
پشـــــت و پشــــــتیبانتان پــــــروردگار
تــــا ابــــــــد قـــــــــزوین بماند ماندگار