یا رب

یارب نظر کن امشب بر حال بنده ی خود
تو مهربان و اما من ظلم کرده بر خود
تو آفتاب و باران همچون نسیم هستی
بر بندگان کویت خیلی رحیم هستی
باران رحمت تو دائم فرو ببارد
با چتر جاهلیت ره بسته ایم نبارد
تو دستگیر و عاشق بر خیل بندگانت
ما بسته ایم دل را بر میل بندگانت
شرمم بود ز موری کاندر سیاهی شب
ذکر تو گوید و من خفتم به خواب راحت
مرغان نغمه خوان هم ذکر تو می نمایند
هم درس بندگی را بر آدمی سرایند
تو نور نور نوری مانند آفتابی
گر رو کنم به سویت خواهم شد ماهتابی
ما ناتوان دیدن با چشم سر بباید
با چشم دل ببینیم رخساره ی تو شاید