تابوت لحظه هایم

از این دیوارها تنم می گیرد امشب

دیدگانم ابریست

بی تو اما

آسمان تب دارد امشب

و هوا رگه های وجود تو را کم دارد امشب

آه ، افسانه چشمانم

بی تو بی طرح و رنگ است

وبی یاس نفس هایت

آسمان هم کمی دلتنگ است

در سکوت لحظه ها

دیشب مرده بودم

دیدم بی صدا آمدی

به لحظه های ناب شیشه ایم لگد زدی

حاله ای شدم آنوقت تو

به آنسوی سایه های وجودم سرک زدی

نه دگر این شب چله نشین روی توست

نه دگر منتطر تیرگی نگاه های پر های و هوی توست

آسمان چشم هایم بدر نقره ای خیال بود

اما تو کسوف پهناور ذره ذره های شعاعش شدی

رها

خرداد 85