سَرور ِ مُلک ِ فتی

« تقدیم به ساحت مقدس مولای متقیان علی (ع) » آن مسیحا که دَمد جان ، نفَس و بوش کجاست وآنکه مانَد نفَس از حیرت جادوش کجاست خنجر حُسن که دارد طمع ِ بوسه بسی است ذوالفقاری که شوم ، طعمه ی اَبروش کجاست تیره شد حال دل از غربت و جانم بگرفت او که می ساخت سحر ، پرتویی از روش کجاست نستانم به دو سنگی بر و آغوش سخیف وارث مُشک خُتن ، با قد ِ آهوش کجاست گشته همراه برادر، دل ِ این چاه سیاه آن زلیخا که کُند چاره ز گیسوش کجاست « باقیا » در طلب عشق چه کوشی به فلاح عاشقی کو بچشید عافیت از خوش کجاست تا دهد آب جلا بر، دل درویش غمین سَرور ِ مُلک ِ فتی ، با دَم ِ یا هوش کجاست