پنج نفر

از باد شنیدم خبرِ پنج نفر را

در آینه دیدم صورِ پنج نفر را

چون ماهی سرخِ وسطِ تنگ نهادم

بر سفرۀ دل چشمِ ترِ پنج نفر را

اسلام مگر گفته که اینگونه بنوشید

خونِ دل و خونِ جگر پنج نفر را

این عدل چه عدلی است که یک بار ندیدید

چشمانِ ترِ پشتِ سرِ پنج نفر را

گیرم که –زبان لال شود- روزِ مبادا

بر سینه گذارید سرِ پنج نفر را –

هرگز نتوانید که از ریشه درآرید

اندیشۀ اثنا عشرِ پنج نفر را

غلامعباس سعیدی