نفرین به عشق

                   نفرین به عشق

  چشم هایی انتظار دیدنت را مانده اند

 وای دیگر چشمهای منتظر در مانده اند

 خواب می آید مرا آرام باید خواب کرد

 خواب فرهادی که شیرین خوانده اند

غمزه لیلی مرا محکوم صد زنجیر کرد

وای مجنونم که بر سوی بیابان رانده اند

 آرزوی دیدن رویت چه خواب آلود بود

 آرزویم را به صد کابوس وحشت داده اند

 خون دل خوردم به جای می گساری های شب

 عاشقان بنگر که در میخا نه ها افتاده اند

 عشق روزی صحبت از هم پایی دلدارکرد

عشق را نفرین بسی از مکر او جان داده اند