دفتر سیمی

دفتر سیمی

امشب از ماه به اندازه ی نیمی مانده

عکسی ازخاطره ی تلخ قدیمی مانده

ا

ین غزل مویه ی هیرودی گلزخم عتیق

های وهوییست که ازطفل یتیمی مانده

ناجوانمردی سرما نزد اسیب به ان

سروسبزی که زمستان عقیمی مانده

دست پر پینه ی من رو شدویاران رفتند

برتسلی من اندوه صمیمی مانده

شکرایزدکه ازاین خانه ی غارت شده باز

سفره ی نان وپنیری وگلیمی مانده

ترسم از زنده بگوری غزل هایم بود

دلسرودی که دراین دفترسیمی مانده