شاکرم از خدای خوبی ها ، که صفــاتی ز کبریا دادت؟

  بازگل کـرده آخر اسفند، در  نـگاه  شکـوفه ها،  یادت

باز میخـواهم ای همیشه ترین،در بلنـدای یادهـا شادت

آنقدر در فراز رویایــی ،آنقـدر در خیـال بالایـی

که نشاید به چارچوب ادب، وصف گلواژه های ابعـادت

کهکشان شعر تر می انگیزد زهره پیوسته چشم در راهست

تا که در چشم ماه سر بزنـد،جلوه ای از جمال شمشادت

من کویـرم کویــر تفــدیده ،درخیـال نگـاه سرسبزت

من خـرابم خــرابه ای متـروک،درهـوای نگاه آبادت

تا ابد کوه و دشت چشمانت، همچو ذوقت سهیم دریا باد

تا همیشـه طراوت باران ، میــزبان  طلـوع اعیادت

تاهمیـشه معلمـم تو بمان ،تا که انسان عاشقی بشــوم

تاببالم به فخــر شاگـردی،تا بنـازم به چشم   استادت

قلم ناب و آب و تاب کمال، سیرت و صورتی فرشته خصال

شاکرم از خدای خوبی ها ، که صفــاتی ز کبریا دادت؟

تا  ابد شعــــرهای مجنونم ، بسته ی چشمــهای  لیلایت

تا ابد واژه هـــای شیرینــم،خسته ی بیستـون فرهادت

من خزانـــــم طلوع اسفندم ، ناز بانـوی ماه  فروردین

تو بمــان تا به عشق بنویسم،از تن خـــرم و دل شادت

تا همیشه به عشق میگـویم،روز میـلاد تو مبــارک باد

باز هـم ابتدای فروردین،باز هـم روز خوب میــلادت

=====

دلجووو

روز حبوط فرشته ی زمینی مهربانو، استاد فروزان شهبازی مبارک باد