گُلِ من

زیر مهتابِ نگاهت که نِشستم گل من
می زدم زخمه به گیتارِ شکستم گُلِ من

با صدائی خفه از بغض بخوانم غزلی
عشقِ تو داد چنین کار بدستم گل من

یاد آرم که نیامد به سراغم دلِ تو
باغرورت همه گفتی برو هستم گل من

خواب ديدم همه در بسترِ تو غرق شدم
حیف ،آن لحظه که این خواب گسستم گل من

چشمِ بیمارِ مرا بیـنُ کمی رحم نما
مثلِ یاسی ، همه از بوی تو مستم گل من

بی تو گرمای تنم رفته و من مات شوم
کفر اگر این نشود شاه پرستم گل من

بازهم زلزله افتاد به اين كاسه ي چشم
تا كه اين دفتر شعرم ز تو بستم گل من