روستایی در خیال

سفری دارم بر بام خیال
در دورست ها
پشت کوههایی بلند
روستایی از نسل قدیمی ها
سروری میکند بر اوراق روزگار
با صدای خروس
طلوع می کند آفتاب شان و
صبح ها در کوچه های خاکی
جز صدای پای گاو و گوسفندان
بگوش نمیرسد آواز دیگری
از پی روزی حلال وساده ای
به کوه و دشت میزنند مردها و
زن ها با تشت هایی بر سر
رخت های عرق حلال شان را
لب چشمه های زلال شستشو میدهند
در مزارع شال کار بسته اند دختران و
جوانان به عشق چهره های زیبا ویکرنگ آنها
با آوای نی چوپانی عشق بازی می کنند
بر اسب های واقعی سوار میشوند پسرکان و
دختران کوچولو تنور نان مادر را روشن می کنند
کسی غریب نمیمیرد آنجا و
هیچکس نگران مخارج روز عروسی اش نیست
شاید هیچکدام بلد نباشند راه کعبه را
اما هر روز از مسیر خدا رد میشوند
همه چیز را دوست دارند ساده و صادقانه
حتی خدایشان را
کاش میشد در کوچه های خیال
راه را بر واقعیت ها بست ..
عبدالله خسروی ( پسرزاگرس)