آرزوها

کاش ،دل ،در مردمی ها، طاق بود

شهره ی آفاق ما اخلاق بود

کاش ،این دل،شور دیرین داشتی 

کاشکی، فرهاد ،شیرین داشتی

کاش، مجنون را ز لیلی کام بود

یا که اورا درفراق آرام بود

کاش، در بلبل زگل سودا نبود

یاخزان را در گلستان جا نبود

کاشکی ،غم را به دلها ره نبود 

هیچ کس از محنتی آگه نبود

کاش، هجرم وصل در پی داشتی

یا غمم من را به خود بگذاشتی

کاشکی، هجر جگر سوزی نبود

غیر صبح وصل او روزی نبود

کاش، چون بلبل غزل خوانش شدم 

کاش، او از من، من ار آنش شدم

کاش، تن در خدمتش فرسودمی

در کنارش لحظه ای بغنودمی