سلام بر تو!

یادت هست؟!

آنروز که باتمام وجودم صدایت زدم.

وآنقدر ذره ذره شدم.

که درزیرلگد مال های عاشقانه ات لذت عشق را می چشیدم.

آری یادت هست؟

مرا که با اشک چشمانم تورا شستشو میدادم.

واز جام چشمانت عشق را مینوشیدم.

آری یادت هست؟

آنروز که دستانم را فشردی.

وگفتی عاشقی؟

اگر یادت نیست .

مرا یادم هست.

که چه بی رحمانه دستانم را فشردی

وگفتی عشق بیهوده است!

آری !

توخودگفتی که عشق بیهوده است.

رفتی ............

ومن ماندم .

درنگاه های مبهم دیگران

ودر بیهودگی عشق به تو

به راستی که

عشق به تو بیهوده بود.

آراسته:۱۳۸۹/۶/۱۵