نوروز

نوروز به راه است و همه غرق تکاپو

مردم  به  تقلّا  و  تلاش ، پر ز هیاهو

میلی  نبُوَد  بهر  خرید   شب   نوروز

انگار پریشند و همه سَردنُ جان سوز

پولی  نَبُوَد  بین همه مردم سخت کوش

تا اینکه مهیا کُنَدَش کفشی و تن  پوش

خرجی  و   مخارج   کمرِ خلق شکانده

شادی  و  سرور  بین همه خلق نمانده

گردیده  همه  وردِ  زبان، من که ندارم

از  صبح  الی  شام  شدستی همه کارم

میوه که بُوَد خون پدر، رخت و لباس هم

اجناس گران است و درآمد همه اش  کم

گویند  مرا  رُو  که  رویم  در خط بازار

افسوس  که باشد همه ی حال منش زار

چون جیب تَهی هست و ندارم به حسابم

پولی که  دهم  بهر عیال، از چه بخوانم؟

دیروز   روانه   شدم   و   میوه  خریدم

چون وقت حساب شد ،به  یکباره پریدم

گفتش  که  ندارد  حاج  آقا ، قابل سرکار

مهمان  شوی  و  جانِ دلم جعبه را بردار

گفتم   نه   عزیزم  تو  بگو  چند دهم من

گفتا که نگیرم زتو من ، جانِ  همین   تن

القصه  چو دادم  وجه آن میوه به  کاسب

گفتش  که  خریدی جان من جنس مناسب

انصاف نباشد ،چه بگویم که در این  عید

بس خانه و بس مهرومحبت که چه پاشید

یا رب کمکی کن که در این گردش امسال

سرخوش شود این مردم و نیکو شودش حال