شهر کفن دوزها

بیا زندگی کن که این روزها

شده شهر شهرِ کفن دوزها

زلیخایی و یوسفی نیستند

شده دورۀ بی دک و پوزها

ببین گربه ها را که پیشند پیش

چو شیران در این بیشۀ یوزها

اسیر قفس مرغهای پران

به سیرِ در و دشت چلغوزها

ز نامردمی ها حکایت کنند

سر داشها پای پفیوزها

هنر میرد آنجا که استاد فن

شود زیردستِ نوآموزها

به مولا قسم می کشد تا هنوز

ابوذر ضرر از زراندوزها

 به پیوست یک خنده صد گریه است

اسیر عزاهاست نوروزها

غلامعباس سعیدی