عبرت دل

امشب دعوتی به مهمانی دلم

با دو فنجان قهوه تلخ و دو جام شراب

میخواهم تمام مستی ام را به پایت ریزم

خودم ساقی شوم در کنارت بمیرم

امشب به کلبه ی واژگان من بیا

به رسم ادب تمامش را بخوان

اما پس از مرگ من

تک تک واژگان خود به صدا می آیند

من تک تک آنها را بزرگ کرده ام

آنها چهره ای آشنا در پس احساسی بی کرانند

امشب خواهی فهمید ویرانی ام

پریشانی و از خود راندنم را

آخرین بوسه ام را تقدیم لبانت میکنم

آخرین نگاهم را همنشین چشمانت میکنم

اما قولی بده پس از من

در روزهای دنیایی بی احساس باشی

به مانند یک مرده ی متحرک باشی

تو به حرف دلم خواهی رسید

دل دادن و دل بستن همانا

پشیمانی و مرگ زودرس همان...