دوران

آخر ز غم هجران دیده بکنم باران

یک داغ و دو صد هجران از خاطره ی یاران

چون شمع شب هجران رقصی تو در آتش کن

خواهم که بسوزم من در آتش و در هجران

جای رخ زیبایت در دیده ی من خالی

خالی نمیگردد یاد تو در این دوران

چون روز و شب پاییز هر دم به هوایی من

میگردم و حیرانم از این شب بی سامان

یک لحظه به چشمانم درآ و بکن فرمان

جانم اگرم خواهی آن میکنمت قربان

واثق که دگر گم گشت در مردم چشمانت

گمگشته و حیران را آخر که کند درمان؟