گلایه های عاشقانه..

می دانی و می دانم در دام تو افتادم
امّید رهایی کو من صید و تو صیادم

تا دست رسد از من بر آن لبه ی دامن
هم دست و سر و دیده در بند تو بنهادم

گفتم چو در این دامم من زائر درگاهم
تا قید حرم باشد از بندِ من ، آزادم

دانی که چه ها کردم دانم که چه ها کردی
سوز از من و ساز از تو بر هم زده بنیادم

گفتند جفا دیدی گفتم که خطا کردم
عمری به عبث راندم دل بر گرویش دادم

دیگر ز غم و آهم شب خواب ندارد کس
من سینه ی مجنونم من تیشه ی فرهادم

من شور و تو بی دادی دژخیمی و صیادی
اما نکند گیرد دستی ز تو این دادم

علی نیاکوئی لنگرودی
۱۳۹۲/۱۰/۲۸