جام زهر

شب بود و چراغ عشق بر بالین بود 

از عشق تمام روحم عطرآگین بود

گویی دل من فسانه دیگر داشت 

ازبهر شکار همچو یک شاهین بود

دستم به سراغ قلم و کاغذ رفت 

دل غم زده و چشم و سرم پایین بود

ناگه  زخیال تو نوشتم شعری  

ای وای تمام شعر من آیین بود

دیدم به خیال دست تو در دستم 

دستی که بسان برگ یک نسرین بود

در خواب به دست من بدادی جامی 

ای داد که جامت همه زهرآگین بود

هرچند که مردم از غمت باکی نیست

این جام پر از غم تو بس شیرین بود

اشکی بچکید  ناگه و نالیدم

افسوس که پایان شبم غمگین  بود