طعنه بر من کم بزن !!!

طعنه برمن کم بزن !

شکوه کم کن مه جبین  درکوی تو دیوانه ام

رانده ای از پیش خود شاید که من بیگانه ام

جهد کردم در دل سنگت همی  منزل کنم

گفتی ام : یار د گردارم ، از بهر او ریحانه ام

همچوشمعی  سوختم  لیکن نگفتم هیچ من

شهره آفاق شد  "کوی تو باشد خانه ام "

این دل است ای نازنین غافل مشو از دلبری

درس عشق ار پس دهم ، بینی که من فرزانه ام

طعنه برمن کم بزن ،  معشوق من اکنون توئی

 چند سالی است مستم و ازعشق تو مستانه ام

برنگردم ازره عشقت ،  تا جان خود  سازم فدا

چون گل عشقم توئی ، شادم که من پروانه ام

غیر کوی یار ، منزل می  نکن ای"راد" مرد

بیوفائی کم کن و از در درآ بر کلبه ویرانه ام !