دیگر چه انتظار؟؟؟

آه ای صدای تکیده

در دل زخم خورده ی زمان

مفلوک بوده ای که چنین

رخنه ات اثر نکرد

در پیچ و تاب تردد اصوات لامکان

یا هضم شان نشد

تدبیر تو بر حجمه ی عرفان پوچ شان.

وقتی طناب آرزوی خویش را

بر گردن سکون مضحک خود وصل کرده اند دیگر چه انتظار؟؟؟

دیگر چه انتظار به پروازشان

در آسمان خالی از اوهام ناصحیح؟؟؟

دیگر چه انتظار اگر ارسال کرده اند

اوراق سرگشوده ی تدبیر را

در سمت بادهای همیشه تند و پرشتاب؟؟؟



پ ن:

تمام این شهر

به بوسه هایی عاشق شدند

که صبح

قبل از آفتاب

گونه هایشان را

گرما بخشید

اما شب فروختند

گرمای عشق را به هوس های داغ کذب.