بدهکارم به زندگی

مرا از مرگ هراسی نیست
مدتهاست دفن کرده ام زندگی را
از دوری پنجره های باز
پشت دیوارهای بسته خط زدم آرزوهایم را
در حسرت رقصی زیبا
لنگ زنان مرثیه میخوانم
شوربختی است دیگر
میان تمام آلت موسیقی
دل من نی میزند
من به روزهای رفته جوانی
آوازهای خوشی بدهکارم
ایمان دارم وقت غروب
با کلی افسوس میخوابم
میترسم در یوم الحساب
به جرم ساختن با روزهای سیاه
به بهشت راهم ندهند
فرصت بدهد خدا
فرداهای دیگر را خوشحال نفس میکشم ..
عبدالله خسروی(پسرزاگرس)