شعربلوچی وفارسی کتابم از نجات تا نشاط(10)ایوب ایوبی

87) حرف لطیف دانا سرچشمه اش تفکّر*

هرذره اش بخوان تو؛ دل را بکن ازآن پُر

88) باشد زبان؛وسیله؛گوید به حکم آن عقل*

بی حکم عقل ومنطق؛بیچاره عقل چون طبل!

89) قاضی بکن ؛تفکربرحرف وآن زبانت*

حاکم بکن ؛تفکردرکشور روانت

90) باید که پیش بینی آن حرف خود چو شطرنج*

چون گفتی بی تفکرآن حرف باشدت رنج!

91) شطرنج حرف خودرا حرکت بده به نرمی*

چون می رباید دشمن ز تو به گرمی!!

92) وقتی حریفِ بازی؛ برتر زجان کردی*

این داغ روح؛ باشد مانند زخم و دردی!!

93) ترسی که آبرو را حافظ شود ز هر تیر*

دارد ظفر پیامددامان این صفت گیر

94) ترس اضافه در دل رنج اضافه آرد*

آن خود شکست باشد دردی بزرگ دارد

95) گرغم بُوَد زیادی از دل شود سرازیر*

این ظرف جای گیرد مقدار کم ازآن تیر!

96) یک امتحان ز خود کن وانگه بکن قضاوت*

چون بر زمین خوردی ثابت شودحکایت

بلوچی: