سحر

سحر با این دلم آهسته گفتم

مشو عاشق مگر با تو نگفتم ؟

گرفتی بر کفت آخر دل زار ‏

که هر چه گفته ام من خود شنوفتم

دلم

دلم رفت و نمی آید صدایش

نمی آید بگوشم هوی و هایش

کجا رفته خدارا این دل زار

که در سینه غمی مانده بجایش

قفس

قفس لبریزه از این غصه و غم

چه سازم منکه با این اشک و ماتم

همه نخهای اشکم بافتم من

لباس این دلم گم شد به عالم