ترانه ی سپیده

زخمه زدم به سازی که از نوا بریده

خشکیده بر نگاهش طنین آبدیده

نه سیم درمندش ، نسیم مهربانیست

نه رنگ ِرنگ تندش طعم طرب چشیده

طلوع  می کنم من درون یک رباعی 

گرچه سرود سرد ش به انتها رسیده

شکسته بود مضراب میان گریه هایم

به ماهور نگاهش چکیده آبِ دیده

نگاه مهربانش نوای تازه ام بود

حلول کن قناری تو هم در این قصیده

دل از تو بر نگیرم حتا اگر بمیرم

به عشق شور و دشتی که در تو آرمیده

صفای  خلوت من نوای نینوا بود

بیا بخوان دوباره ترانه ی سپیده

توضیحاتی مختصر برای دوستانی که شاید با موسیقی آشنایی نداشته باشند :

1- رنگ : قطعه ای موسیقی  است که  همانند چهار مضراب اجرا شده و دارای سرعت بالایی می باشد

2- شور دشتی و ماهو ر: از دستگاه های موسیقی می باشند البته دشتی آوازی از دستگاه شور است

3- سپیده : آواز مشهور ای ایران سرای امید استاد شجریان که به سپیده مشهور است

نینوا : آهنگ مشهور استاد علیزاده است که در دستگاه نوا ساخته شده است

مضراب و زخمه : ابزاری که با آن ساز نواخته می شود