غریب عصر تجدّد (غزل)

اجازه دهْ  كه  زماني  تو را  به  خانه  بخوانم

و  نزد  من   بنشيني   كمي  ترانه   بخوانم

ز  شـوق  جـام تغزّل   سرود  وصل  سـرايم

بسان  روح  لطيـف  تـو   عـــارفـانـه  بخوانم

به قلب لاله  نوشتم به خطّ چشم تو داغي

كه قصد كرده ام  اين را  به هر بهانه بخوانم

اجازه  دهْ  كه  خودم  را  ز  بند بند  وجــودم

چـو   ني   سوا  بنمايم  ازين  زمانه  بخوانم

لبــي  ز   راز  عجيب  دل ِ  سمانـه  گشايم

دليل  ِ كوچ  ِ هـــــزاران  از  آشيـانه  بخوانم

بيـــــا  كه  ساز  درونم  زلالتـــــر   بنـــــوازد

گرفته  زلف سخن را  بدست  شانه  بخوانم

به  آب  ديده  غنيّ و  ز  نور چون تو  فقيرم

بتـاب  قـد  بـگشايــــم   زنم  جوانه  بخوانم

منـــم  رفيق  تو  دادا  ،  غريب  عصر تجدّد،

بيـا  بـراي  تـو  از  نـو   كمي   ترانه  بخوانم