گله

کاش  یک  بار  دگر،  از  دل  تو  می خواندی مرا

 از همین خوانش تو می فهمی ، چرا  راندی مرا

از  هزاران  در  به  تو،  وارد  شدم  تا  بلکه  تو

زیب و  زیور  باشی ام  ، از   دل  تو  بشکاندی مرا

کی شکستی توخودت را ،اندر این ملک مجاز

پس  بسوز  از درد خود،  از  بس  تو  افشاندی مرا

ای  دریغ  از گریه ها و،  آه  و  سوز  در  نیمه  شب

 پس  چه شد آن وعده ات ،ای یار تو سوزاندی مرا

چون  دگر بارِ شوم  من خام تو، از  روی  عشق

 راست گو ای نازنین، از  دل  تو  می  ماندی  مرا؟

چند  گفتم  من  به  تو ، یارا  که  این  کار تو نیست

از غم  عشقت  بسوختم،چون  تو  جیمز  باندی مرا!!

آریا   را  سوختی  با   وعده   های  پوچ  خود

 همچو  یک  قطره فتادم، بس تو رقصاندی مرا