درد دل با خدا

تقاص چه را میکشم ای خدا

تو روح مرا از بدن کن جدا

دل من پریشان و جسمم خم است

درونم مصیبت ، برونم غم است

عدالت ندیدم در این زندگی

ندیدم در این زندگی بندگی

دگر طاقتم طاق شد در جهان

خدایا دلم گم شده از نهان

ستونم فروریخت در کارزار

بشد منزلم سنگ قبر و مزار

بلی سرنوشتم همین بوده است

بلی برگ برگ دلم دوده است

بلی دوده اندر دلم لانه کرد

بلی غم درون دلم خانه کرد

ولیکن هر آنجا که بودم بشر

زدم بر غم دل دودستی تشر

دگر صبر اندر دلم کور شد

درونم له و چشم بی نور شد

چرا این دوروزه به این سختی است

چرا فال من فال بدبختی است

ره خوش برایم ره برزخ است

ولی زندگی در جهان دوزخ است

عدالت نجاتم شده از بلا

شدم همردیف شه کربلا

ولیکن تو اندر جهان شاد باش

بدور از غم و ظلم و بیداد باش